‘Suuji wa dokushin ni kagiru’
Oftewel Japans voor; ‘getallen moeten alleen zijn’, afgekort Sudoku.
‘Waar gaat dit verhaal naar toe?’, zie ik u denken. Hoewel we in Nederland een koele, natte zomer achter de rug hebben, hebben we wereldwijd een heetgebakerde vakantieperiode achter de rug; in de slipstream van Covid-19 stonden bosbranden in Canada, watersnood in Noord-Europa en dramatische taferelen in Afghanistan centraal. Naast al dat natuur- en politieke geweld hadden we de Olympische Spelen als positieve afleiding.
Heel de wereld had er zin in, behalve de Japanners zelf.
Met bovenstaande, wereldwijde perikelen op de achtergrond, speelde mijn twee weken zomervakantie zich dit jaar grotendeels af in Nederland. Ook dit jaar verliep het vakantiepatroon weer volgens hetzelfde ritueel; de eerste dagen actief erop uit, steden, musea en natuur om mijzelf vervolgens fanatiek op de meegenomen lectuur te storten. Na mijzelf op literair gebied ‘volgevreten’ te hebben ontstaat er een periode van mentale leegte, verveling, berusting. Na deze rustfase ‘lonkt’ de iPad om op zoek te gaan naar de Sudoku app. Het fanatiek doden van de tijd met een frustrerende zoektocht naar de unieke getallen.
Deze zomer overleed ook de Japanner Maki Kaji, de ‘Godfather’ van de Sudoku. Het vermoeden is dat de puzzel is uitgevonden door een Amerikaan in 1979 alvorens Kaji het in 1984 kopieerde in zijn eigen puzzelmagazine (kopiëren doen ze goed, die Japanners).
Hij vergat alleen patent aan te vragen met als gevolg dat het wereldwijd een doorslaand succes was waar de beste man vanuit zakelijk perspectief niet heel veel wijzer van is geworden. Wat mij betreft is zijn puzzeltje een mooie metafoor om anders aan te gaan kijken tegen heel veel thema’s en vraagstukken die in ons mooie kikkerlandje steeds meer verharden; Vaccineren; ja of nee? Formule 1 in Zandvoort; ja of nee? Zwarte Piet; Ja of nee?
Als de negentjes nu eens wat beter zouden begrijpen dat ze, naast de zeventjes en de achtjes ook de viertjes, vijfjes en zesjes nodig hebben, dan zouden veel kwesties één twee drie opgelost zijn….