Hij ziet zichzelf helemaal niet als ‘bekende Bredanaar’, voelt zich bijna vereerd dat wij met hem willen spreken. Dan blijkt echter al gauw dat hij in de stad heel wat mensen kent en vice versa. En dat hij wel zo’n beetje ambassadeur voor Breda is in Amsterdam, waar hij veel tijd doorbrengt. Reden genoeg dus voor een gesprek met de eigenaar van Helmgras Media, carnavalsgek, tv-producer, opnameleider en creatief ondernemer Freek Haverman (37).
Wat heb jij met Breda?
“Ik ben er geboren en getogen, heb Breda nooit losgelaten. Ik heb op andere plaatsen gewoond, zwerf best wel veel, maar Breda voelt altijd weer als thuis. Als ik in Amsterdam ben, zeg ik overal ‘Houdoe!’ als ik wegga. Ik ben daar in vijftien jaar minder Brabants door gaan praten. Wat heet: ik ben er zelfs de Brabo-trui gaan verkopen. Brabant ligt me nou eenmaal na aan het hart. Als ik moet kiezen tussen Amsterdam en Breda? Dan kies ik volmondig voor Breda! Daar heb ik samen met Guido Weijers ook een lied over geschreven. Uiteindelijk wil ik mijn business wel meer naar het zuiden toe gaan halen. Ik wil mijn werkveld méér in Breda gaan creëren. Hier hoop ik oud te worden.”
Hoe zou jij jezelf omschrijven? Wat staat er op je visitekaartje?
“Wat ben ik? Ik heb niet één titel. Ik doe van alles, zeker in deze tijd van het jaar. Zo ben ik productieleider van een project voor Videoland, ben ik opnameleider bij Media Inside, heb ik met een vriend samen een WK-lied uitgebracht en doe ik nog wel méér. Helmgras Media is het bedrijfje waar ik in 2013 als freelancer mee gestart ben, nadat ik een half jaar door de VS had gereisd. Dat helmgras slaat terug op Domburg. Dat is een plek waar ik kan genieten. Ik voel me wel lekker wanneer er reuring om me heen is, maar kan ook zó 2 weken alleen in Domburg zitten. Helmgras symboliseert voor mij de vrijheid, het weidse gevoel dat Zeeland heeft. Ik ben van de pieken en de dalen, de uitersten. Mijn werk was en is veel voor tv, vooral korte periodes en dan alleen maar áchter de camera.”
Waarom televisie? Wat heb je daarmee?
“Ik werd daar als kind al door gegrepen. Dat leek me een magische wereld. Na mijn middelbare school ben ik eerst gaan werken, maar daarna Media en Entertainment Management gaan studeren in Haarlem. Tijdens mijn studie ben ik al bij Eyeworks, het bedrijf van Reinout Oerlemans, beland en heb ik daar vijf jaar gewerkt. Mijn studie heb ik daarna pas afgemaakt. Ik vind televisie nog steeds leuk, maar niet fulltime. Ik zoek afwisseling. De coronaperiode was wat dat betreft op meerdere vlakken een heel fijne tijd, hoe raar dat misschien ook klinkt. Ik volgde in die tijd therapie – als kind van gescheiden ouders – en dan is wat meer rust om stil te staan bij wat daar besproken wordt wel lekker. Ik reed vóór corona bijna elke dag naar Amsterdam, maar heb toen acht maanden niet gewerkt. Daarna heb ik nog een lange klus gedaan en toen ben ik zeven maanden op reis gegaan. Werk werd toen wat minder belangrijk. Ik ben iemand die niet altijd even goed voor zichzelf kon zorgen, maar werk moest niet altijd op de eerste plek komen. Sinds die therapie heb ik meer balans in mijn leven.”
Je noemt Amsterdam. Daar breng je veel tijd door. Wat is dat toch?
“Ik zit inderdaad veel in Amsterdam, zeker ook voor mijn werk. Weet je wat het is: Amsterdammers en Brabanders zijn qua gezelligheid en openheid best wel hetzelfde. Ik heb ook carnaval deels naar Amsterdam gebracht, met Alaaf and Kicking in de Melkweg. Daar hebben we gewoon André van Duin voor weten te strikken! Dat was een heftig project, maar dat toonde eens te meer aan dat carnaval niet typisch Brabants is. Wij hebben in Breda ook een carnavalesk vriendenfeest. Dat is ooit begonnen in de achtertuin van mijn vader en uitgegroeid tot twaalfhonderd man. Daar komen ook veel Amsterdammers. Het feest leent zich ook echt voor verbroedering. Breda heeft sowieso de meest toegankelijke carnaval van heel het zuiden.”
Zo te horen voel jij je tijdens carnaval écht in je element. Ben jij zo’n podiumbeest?
“Ach … Op de basisschool trad ik als Clown Bassie op, bij andere kinderen thuis. Dan ging ik opbouwen, zong ik alle bekende liedjes en brak ik weer af. Toen had ik ook al mijn eigen visitekaartjes. Dat ondernemende zat er al wel vroeg in, méér dan het artiest zijn. Dat ben ik ook niet. Ik kan niet zingen, hooguit een beetje. Maar dat weerhoudt me er niet van om een WK-single uit te brengen of met carnaval iets te doen. Zo heb ik ooit een keer opgetreden als Koos Stekkerdoos. Dat was in Prinsenbeek. Daar moest ik twintig minuten volmaken voor duizend euro. Da’s toch niet slecht, voor iemand die niet kan zingen? Ook bij Hossen op de Markt sta ik wel op het podium. Dat zijn we ooit met vijf man gestart, om het buitencarnaval in Breda weer inhoud te geven.”
Je klinkt als een bruisend vat vól creativiteit. Heb je nog meer van die sprekende voorbeelden?
“Nou, de Krodelletjes, zeg maar de liefdesbaby van de kroket en de frikandel. Daar hebben Jeroen Balkenende, Guillaume de Beer en ik in 2017 de basis voor gelegd. De licentie hebben we verkocht aan een snackproducent, maar we zijn daar nu zelf ook weer mee aan het spelen. Streven is om deze snackjes komende lente weer op de kaart te hebben, natuurlijk als eerste in Breda. Ik heb ook vier jaar meegedaan aan de Dag van het Naakt Tuinieren, met een knipoog. Dan stond ik halfnaakt de boom te snoeien , maar dat was als grap. En mijn samenwerking met Guido Weijers. Daar ben ik drie jaar lang PA voor geweest. Wij hebben elkaar leren kennen via Twitter, niet vanuit Breda. Uiteindelijk ben ik de producent van zijn Oudejaarsconference geworden. Die doet hij dit jaar voor de elfde keer, een record. Dat wordt mijn vierde, voor RTL 4. Guido is een mooi mens, iemand die zichzelf steeds weer probeert te vernieuwen. Wij werken heel fijn samen, lijken denk ik ook wel op elkaar.”
Het gevoel dat jij allesbehalve een ‘standaard’ ondernemer bent wordt steeds sterker. Dat snap jij wel?
“Jazeker. Ik doe wat ik leuk vind, wil niet een jaar zómaar voorbij laten gaan. Als ik een idee heb, waar ik enthousiast van word, dan wil ik ook doorpakken. Het gevoel van ‘Had ik maar’ ken ik eigenlijk niet. Waarom zou je wachten tot later? Ik weet dat ik niet altijd de gebaande paden bewandel en worstel af en toe met mezelf. Ik vind zovéél dingen leuk, ben meer een generalist dan een specialist. Ik sta vroeg ‘aan’ en ga pas laat weer ‘uit’, maar ik hoef niet dag in, dag uit te werken, integendeel. Tussen 1 oktober 2021 en 1 oktober 2022 heb ik maar drie maanden gewerkt. Dat kan ik doen, doordat ik geen waarde hecht aan een auto of aan dure spullen. Ik ben altijd alleen geweest, ik werk genoeg en ik geef niet heel veel uit. Ik hecht vooral veel waarde aan het sociale leven, aan familie en vrienden. Ik heb een leven opgebouwd in Breda en in Amsterdam, maar ik moet niet gaan kiezen. Ik zal altijd in Amsterdam blijven komen.”
Horen we nu tussen de regels door dat je niet langer alleen bent? Wat leuk!
“Ik heb sinds ruim een half jaar een vriendin ja. Dat betekent dat ik wel wat anders tegen bepaalde dingen aan ben gaan kijken. In een relatie vind ik het leuk om naast mijn eigen leven ook veel samen te doen. Papa worden? Ja, dat lijkt me heel leuk. Ik heb mezelf altijd wel rond mijn veertigste vader zien worden. Ik merk nu ook wel dat ik er zin in krijg. Dat willen we allebei ook wel. Dat had ik een paar jaar geleden zo nog niet gevoeld. Maar voor het zover is, wil ik graag met mijn vriendin samen nog één keer gaan reizen. Ik heb een eigen appartement in Breda, dat ik nu nog verhuur. Of we daar straks gaan wonen? Geen idee nog. Maar Breda is en blijft natuurlijk wel mijn stad, ook al voel ik me geen ‘Bekende Bredanaar’. Ik heb vijf jaar in De Bommel gewerkt. Daar kennen veel mensen me wel van. Maar ik durf mezelf niet in het rijtje van eerdere geïnterviewden te scharen.”
Je hebt op je 37ste al zovéél verschillende dingen gedaan. Waar ben je trots op als je terugkijkt? En heb je nog mooie plannen?
“Ik ben meer een vooruitkijker, niet zo’n terugkijker. Maar het meest trots ben ik wel op mijn financiële vrijheid en de manier waarop ik mijn leven indeel. Ik heb door de jaren heen zoveel ervaring opgedaan in de tv-wereld. Daardoor kom ik altijd wel aan klussen. Ze weten dat ik lever. Ik heb aan zovéél programma’s meegewerkt: van Sterren Dansen op het IJs tot een Popstar-programma. Ik heb dingen voor de VPRO gedaan, maar ook voor RTL Boulevard en tegenwoordig voor Videoland en Amazon Prime. Mijn leukste weken zijn die waarin ik vijf dingen door elkaar kan doen! Als ik vooruitkijk ziet 2023 er redelijk helder uit. Ik wil in het najaar sowieso gaan reizen, met mijn vriendin. Tot die tijd wordt het nog wel wat klussen doen, nieuwe dingen leren maar vooral: leven! Dat wil ik. Ik wil niet aan het eind van een jaar denken dat het voorbijgevlogen is. Vanaf 2024 hoop ik dan weer meer in Breda actief te zijn, ook als werkveld. Daar maak ik me niet zo druk om. Ik ga al sinds 2007 altijd van project naar project. De tv-wereld staat ook niet stil. Ik wil dingen goed doen, maar ben niet van het pietluttige. Meer van de grote lijnen. Geen perfectionist, maar ga wel voor het beste resultaat.”
