To have and to hold
From this day forward
For better, for worse
For richer, for poorer
In sickness and in health
To love and to cherish
Till death us do part
Voor een echtscheidingsadvocaat ben ik hopeloos romantisch. Kan ik genieten van een film waar de eerste kus pas na anderhalf uur kijken volgt. En straal ik opgetogen bij de huwelijksceremonie die soms pas tijdens de aftiteling plaatsvindt. Heerlijk!
En dan die beloften hè… ik kan ze dromen. Hoe mooi is het dat je iemand in je leven treft met wie je je zo verbonden voelt, dat je daarmee gaat trouwen.
Overdag, tijdens mijn werk, heeft niemand het nog over ‘de mooiste dag van je leven’. Laat staan over de periode die aan de huwelijksdag voorafging. Want als er gescheiden gaat worden, gaat het over de kinderen, over het geld, over huisvesting. En als geliefden ooit hebben besloten ook samen te gaan ondernemen, zorgt ook de voortzetting van het bedrijf voor kopzorgen.
Van de ultieme solidariteit die spreekt uit huwelijksbeloften, is dan meestal weinig meer over. Ieder is bezig met zijn of haar eigen toekomst. Gaat bedenken wat ervoor nodig is daaraan zo goed mogelijk vorm te geven. Zo werkt dat nu eenmaal. Op zich ook wel logisch. Want als scheiden onafwendbaar is, moét je wel gaan nadenken over de toekomst.
En op dat moment kan ik het verschil maken voor mijn cliënten. Ik vraag ze om na te denken over de invulling van het leven na de scheiding. Waar woon je straks? Waarvan kom je rond? En ook heel belangrijk: wat geef je de kinderen mee na een scheiding? Ik denk mee, vertel ze waarop ze recht hebben en motiveer ze om vooral vooruit te kijken (en niet te vaak terug). Oók als dat in eerste instantie niet gemakkelijk is.
En als ik dan na een tijdje ervaar dat mijn cliënt goed verder kan en uitkijkt naar het leven na de scheiding, is dat gaaf. En als iemand ‘van ver komt’, zorgt dat zelfs voor kippenvel.
De romanticus in mij denkt dan: hoe mooi is het dat dit ertoe leidt dat er weer ruimte ontstaat voor een nieuwe relatie en nieuwe wedding vows. Heerlijk!