Een bijzondere evenementenlocatie in het hart van Breda: De Avenue. Hier kun je terecht voor trouwfeesten, dinnershows, zakelijke evenementen en andere feesten en partijen. Achter de karakteristieke deuren van deze voormalige schuilkerk, tref je twee zalen met authentieke details en vintage accenten. Houten vloeren, Chesterfield banken, oude zuilen, een gewelfd plafond en prachtige glas-in-loodramen. De Avenue is ‘een evenementenlocatie in oude theaterstijl’, zoals de eigenaar het zelf noemt. Door de energiecrisis gaat deze unieke locatie verduurzamen. Rens de Grauw, eigenaar van het pand en directeur van het theater, vertelt zijn grootse plannen aan Breda Business & Lifestyle.
De eerste duurzame stapjes
“Eigenlijk viel het ‘kwartje’ om De Avenue te gaan verduurzamen al in 2017”, begint de ambitieuze ondernemer te vertellen. “Ik vond het verbruik toen al veel. Maar als ik terugdenk aan de prijzen van toen, dan teken ik daarvoor! Grappig hoe het kan lopen, hè. Ik wilde dus gaan verduurzamen, maar een aantal omgevingsfactoren wilden destijds niet meewerken”, legt Rens uit. “Toen ik De Avenue in 2017 overnam, heb ik gelijk de theaterverlichting omgegooid. Ik kom uit de lichttechniek, het was dus een logische stap om eerst de verlichting aan te pakken. Al de theaterverlichting heb ik vervangen door ledlampen. Inmiddels is dat de standaard, maar dit stond toen nog wat meer in de kinderschoenen. Ledverlichting in het theater was dus in principe vlot geregeld. Hierdoor wordt met name minder ongewenste warmte uitgestoten en bespaarde ik al snel een hoop stroom en daardoor geld. Ook moet ik eerlijk zeggen: naast dat het me een hoop energiekosten bespaart, ziet het er ook nog eens veel beter uit.”
“Ook heb ik gaandeweg de toiletten compleet geautomatiseerd. Wanneer je het toilet binnenkomt, start de lichtbak automatisch op, slaat de spoelbak van het urinoir aan en begint de afzuiging te draaien op basis van beweging. De lichtbak die boven de ingang van het toilet hangt, blijft maximaal één uur aan. Bij een evenement gaat er elk uur wel iemand naar de wc. Zo hebben we in het pand erg veel geprogrammeerd – dingen die op een sensor gaan – op basis van gedragspatronen.”
De gas- en energiecrisis
“En toen kwam dit jaar de crisis. Dat kon er ook nog wel bovenop na heel die coronaperiode. Er moest dus écht iets gebeuren, want de rekeningen liepen in hoog tempo fors op. Ik kan je vertellen: in een pand als dit is dat niet grappig. Tot augustus dit jaar huurde ik het pand van een verhuurder. Ik heb enkel de verduurzamingsstappen gezet die voor mij als huurder van meerwaarde waren.”
“Graag wilde ik samen met de verhuurder stappen zetten richting een duurzaam en toekomstbestendig plan. Helaas was dat niet wederzijds en daarom is daar nooit iets uitgekomen”, vertelt Rens teleurgesteld. “Maar ik wilde, nee ik moest, gaan verduurzamen. Het was noodzakelijk. Ik kon daar niet meer onderuit. Als je een verhuurder hebt die niet mee wilt, heeft het geen toegevoegde waarde meer om te huren. Daarom wilde ik het pand kopen. Dat was de eerste stap naar verduurzaming en toekomstbestendigheid. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan, hoor. Ik ben twee jaar bezig geweest om dat voor elkaar te krijgen. Maar het is me gelukt! En daar ben ik stiekem best trots op.”
Iedereen verklaarde me voor gek
“Twee jaar geleden is het balletje dus gaan rollen. En voor de rekenwonders onder ons: dat was in de coronatijd. Sommigen verklaarde me voor gek. Maar juist, omdat het onmogelijk leek, zag ik het als een uitdaging. Ja, het is een lastige casus, maar is het onmogelijk? Ik dacht van niet”, zegt Rens de Grauw.
“De eerste vraag was of de eigenaar van het pand ook daadwerkelijk van het statige pand af wilde. Een cruciale vraag natuurlijk, want anders ging heel het feestje niet door. Daar zijn we gelukkig samen uitgekomen. Maar wie A zegt moet ook B zeggen, dus ik moest ervoor zorgen dat ik de financiering rond ging krijgen. Dat is een lange en stressvolle periode geweest. Ik heb er zelfs mijn huis voor moeten verkopen. Ik had een huis uit 1909. Met respect voor het pand heb ik dit huis van binnen en van buiten helemaal opgeknapt. Ik heb zonnepanelen op het dak gelegd, duurzaam glas geplaatst en heel het huis van top tot teen geïsoleerd en opgeknapt. Daardoor heb ik het met een goede winst kunnen verkopen. Het nadeel is dat ik nu weer tijdelijk op een aantal vierkante meter woon. Is dat altijd leuk? Nee, natuurlijk niet. Maar ik heb een hoger doel. Mensen verklaarden me wederom voor gek, omdat ik zo’n mooi huis verkocht nadat ik nét uit het puin en stof was. Maar als ik De Avenue nu niet had gekocht, dan had ik later spijt gehad. Ik wil later niet zeggen: ‘Had ik toen maar…’ of ‘Wat als ik het wel had gedaan…’. Nu kan ik de keus maken om het pand vanuit de kern te restaureren en helemaal te gaan verduurzamen.”
Hoe ik de financiering rond kreeg
“Ik ging op zoek naar een financieel adviseur. Want eerlijk: in m’n eentje was me dit nooit gelukt. Tuurlijk was ik me ervan bewust dat het geen makkelijke casus was, maar het was wel een heel leuke casus. En ik hoopte dat ik een adviseur zou vinden die deze uitdaging samen met mij aan wilde gaan. En dat is gelukt. Ik vond iemand die écht zijn tanden in het project zette en er alles aan deed om de financiering rond te krijgen. Met hulp van het Nationaal Restauratiefonds, de overwaarde van mijn huis én met De Avenue als stabiel onderpand, kon ik uiteindelijk een goede lening krijgen”, legt de ijverige eigenaar van De Avenue uit. “Je moet risico’s durven nemen en stappen willen maken. Misschien lach ik hier over tien jaar wel om. Soms lijkt het gekkenwerk, maar anderen kunnen in ieder geval niet zeggen dat ik geen ballen heb.”
De vele bestemmingen van De Avenue
“Naast dat De Avenue een schuilkerk is geweest, is het ook een klaslokaal, meubelzaak, restaurant en poolcentrum geweest. Het lijkt me overigens ontzettend zwaar om al die pooltafels naar boven te krijgen. Maar dat geheel terzijde natuurlijk”, dwaalt Rens af. “Het pand is ergens in de 17e eeuw gebouwd. Alles wat ze in die tijd maakten, moest stevig en hufterproof zijn. Dat is heel fijn, maar daardoor hebben de muren geen spouw en kan ik in eerste instantie niks met standaard stappen van spouwmuurisolatie. Je moet aan de slag met maatwerk en goed je huiswerk doen.”
Aan verwachtingen voldoen
“Van oudsher is dit pand ‘nul-komma-nul’ geïsoleerd. Vroeger was verwarmen niet zo duur en mensen waren niet zo verwend als ze tegenwoordig zijn. Dat bedoel ik niet kwaad, hoor. Maar tegenwoordig verwachten we gewoon een bepaald comfort. En dat is natuurlijk niet gek. Als je kijkt naar een gemiddeld woonhuis van tientallen jaren geleden, dan stond daar alleen een houtkachel in de kamer. Verder was er nergens een verwarming te vinden. Daar stonden de ijsbloemen iedere ochtend op de binnenkant van het raam”, zegt Rens grappend. “Maar vandaag de dag verwachten mensen wel dat er een bepaald comfort geboden wordt. En dan heb ik het niet alleen over mijn gasten, maar ook over het personeel. Die kan ik toch niet in de kou laten zitten? Letterlijk…”
Bij een monumentaal pand komt heel wat meer kijken
“Verduurzamen kost geld, dat geef ik toe. Maar het betekent ook dat je in de gelegenheid bent om dat geld terug te verdienen. Dat gebeurt niet in één dag, daar kunnen maanden of jaren overheen gaan. Maar dat ik de investering ga terugverdienen is een gegeven. Het maakt het alleen niet gemakkelijk, omdat het een oud en monumentaal pand is. Zo hebben we bijvoorbeeld veel glas in lood – ontzettend mooi en karakteristiek – maar het tocht ook heel erg. Daarnaast zijn alle kozijnen en ramen maatwerk en heb ik geen spouw voor spouwmuurisolatie. Oh, en ook de voordeuren werken niet echt mee. Er zitten twee monumentale voordeuren in dit pand. Hier mag ik niks aan doen. Ja, ik mag ze een likje verf geven. Maar dat was het dan ook. De deuren bestaan echt nog uit het hang- en sluitwerk wat bij de smid op de toonbank is gemaakt. Je kunt daar niet zomaar met een tochtstrip aan de gang.”
Waar te beginnen
“Toen ik eenmaal aan heel dit project begon, kwam ik voor een keuze te staan. Wat ga ik eerst doen? En wat doe ik later? De ruimtes waar ik het snelst en het meeste rendement uit ga halen, zijn de ruimtes die ik als eerst ga aanpakken of al deels aangepakt heb. Het kantoor is bijvoorbeeld een ruimte die ik vijftig uur per week warm moet houden. Daar zitten de medewerkers te werken. Dag in, dag uit. Het kost natuurlijk meer om één van de zalen te verwarmen, maar daar wordt ook direct omzet op gemaakt. Daarom heb ik besloten om de kantoorruimte eerst aan te pakken.”
“Ook heb ik de oude rookruimte aangepakt. Dat is ook wel nodig, want deze is al even niet meer in gebruik. De ruimte heeft een nieuwe bestemming gekregen! Het wordt een fijne en comfortabele ruimte waar we kennis kunnen maken met potentiële gasten. Normaliter gingen we altijd in één van de twee zalen zitten, maar daarvoor moeten we wel heel de zaal verwarmen. Dan ben ik al tweehonderd euro kwijt voordat ik überhaupt een offerte heb uitgeschreven. Nu kunnen we hier perfect een bruiloft doornemen, lekker warm en goed geïsoleerd. We moeten er in eerste instantie voor zorgen dat we tocht buiten de deur houden. Dit zijn stappen die we relatief makkelijk kunnen maken en waar we snel resultaat uit gaan halen.”
De maatregelen die we nemen
- Naast dat we diverse muren en daken isoleren, gaan we alle raamwerken ook voorzien van dubbelglas of van voorzetramen.
- Ook gaan we gasloos verwarmen door middel van een airco met WTW-units.
- Daarnaast gaan we gebruikmaken van een intelligent luchtverversings- en circulatiesysteem en van smart-boilers voor warm water.
- Het sluipverbruik gaan we beperken door oude koelingen te vervangen.
- We vervangen de ‘oude’ glazenspoelers door glazenspoelers met een WTW-systeem.
- We richten een droogruimte in voor alle was, zodat we minder drogers laten draaien.
- In samenwerking met Swinkels Family Brewers laten we een energiezuinige bierkoeling en biercel plaatsen.
- En – last but not least – we laten ruim 150m2 aan zonnepanelen plaatsen.
Hulp zoeken voor de juiste specialisaties
“Ik ben best handig”, geeft Rens toe. “Maar sommige werkzaamheden moet je echt aan specialisten overlaten. Dingen als tegelwerk, stucen, werkzaamheden aan het dak en het loodwerk laat ik aan vakmannen over. Wél kan ik alle dingen voor deze mannen voorbereiden en het project coördineren. Ik win met name de juiste adviezen in en zorg ervoor dat de stappen in de juiste volgorde worden gezet. Ik zorg voor die meters, haal ruimtes in zijn totaliteit leeg, verleg de elektra en strijk de muren voor. Voor specialistische werkzaamheden huur ik vakmannen in”, legt Rens uit. “Naast dat we gaan verduurzamen, renoveren we het pand gelijk. Je hebt het toch al in je handen, dus dan kun je beter gelijk doorpakken.”
Van alle karakteristieke elementen blijven we af
“Tijdens de renovatie en de verduurzaming blijven we van alle authentieke details af. Het glas in lood is bijvoorbeeld enkelglas. Maar dat willen we niet vervangen door ‘simpel’ dubbelglas. Aan de binnenkant van het raam zetten we dubbelglas voor de ruit. Zo blijft het karakteristieke element bewaard, maar houden we tocht zoveel mogelijk buiten de deur”, legt Rens uit. “Daarnaast gaan we ook niet aan het plafond zitten. Deze is werkelijk adembenemend. Maar boven het plafond zit een punt, een dak. En dat dak gaan we helemaal isoleren. Het is allemaal maatwerk. We kunnen heel het gebouw wel gaan isoleren door overal voorzetwandjes te plaatsen en systeemplafonds te hangen, maar dat is natuurlijk niet wat we willen uitstralen.”
Mijn ambitie
“Mijn ambitie is om De Avenue helemaal van het gas af te krijgen. Daarnaast wil ik zo slim mogelijk omgaan met energie. In de avonduren verbruiken we bijvoorbeeld bizar veel stroom. En dat is het moment dat we vaak geen stroom opwekken. Ik ben allang blij als ik het verbruik van apparaten in rust kan compenseren, zoals de koelcel. Gaandeweg kom je weer nieuwe stappen tegen die je aan wilt pakken. En zo wil ik De Avenue op een zo duurzaam mogelijke manier inrichten. Duurzaam, maar wel mét behoud van het karakter van het pand. Dat staat op nummer één”, sluit de ambitieuze ondernemer af.
