Heb jij ook zoveel verschillende generaties op de werkvloer rondlopen? En worstel jij ook met de vraag hoe je je mensen gemotiveerd kunt houden bij de huidige werkdruk en prestatievereisten? De ‘oudere’ generaties zijn gewend keihard te werken, promoties te maken en zich daarmee zekerheden te verschaffen. De nieuwe generatie wil wel hard werken, maar houdt ook de balans tussen werk en privé in de gaten, veel meer dan de groep huidige 45-plussers ooit gedaan heeft. Een verandering in de mindset.
En wie is hier nou gek? Eigenlijk wil ik op dit laatste helemaal geen waarde oordeel geven. Ik denk dat iedereen zijn leven zo in moet richten als hij/zij dat zelf wil en waar je je goed bij voelt. Blijft de vraag: Hoe motiveer ik mijn mensen? Laten we beginnen bij wat je vooral NIET moet doen: meer geld bieden… Geld blijkt niet dé incentive om met meer motivatie te werken of beter te presteren. En je moet vooral ook niet zeggen hoe slim of hoe goed ze zijn! Het kan zelfs een desastreuze werking hebben op de performance. Uit vele onderzoeken blijkt dat mensen die worden geprezen om bijvoorbeeld hun intelligentie slechter gaan presteren dan mensen die worden geprezen om hun harde werken.
De redenatie is als volgt: Er ontstaat bij jouw medewerker een fixed-mindset dat zijn/haar geprezen intelligentie of talent een vaststaand gegeven is met een plafond (bv. een IQ van 127): Ik heb een label opgeplakt gekregen wat ik niet kwijt wil. Als iets niet lukt heb ik dus mijn plafond bereikt. Ik zoek dus bezigheden die mijn intelligentie bewijzen en sla kansen om mezelf te ontwikkelen af omdat ik fouten zou kunnen maken. Het gevolg is dat ik niet zal groeien omdat ik niet wil falen. Dit is de reden waarom heel veel knappe koppen uiteindelijk niet slagen in het bedrijfsleven en waarom heel veel sporttalenten de top nooit zullen halen.
Een andere mindset is de groei-mindset: Je IQ of talent staat niet vast. Je talent of intellectuele vermogen is te ontwikkelen door hard werken en opleiding. Deze laatste groep presteert beter omdat ze zich niet beperkt voelen in hun vermogens. Falen is leren, opstaan en doorgaan: Met hard werken groei ik en verleg ik mijn grenzen. Dit is de reden waarom gemiddelde studenten wel de top in het bedrijfsleven kunnen halen en waarom gemiddeld getalenteerde sporters wel de top bereiken en de al heel jong tot ‘nieuwe-Messi’s’ gebombardeerde kinderen vaak niet.
Mensen vertellen hoe slim of getalenteerd ze zijn is dus contraproductief. Complimenteer liever voor een gekozen strategie/werkwijze, voor een specifieke prestatie of voor doorzettingsvermogen en hard werken. Dan ben je niet alleen aan het motiveren, maar ook aan het boeien en binden! Niet onbelangrijk in deze arbeidsmarkt………
—
Dit is een artikel uit Breda Business & Lifestyle #14. Lees het volledige magazine hier.
